ام اس چیست؟
ام اس (اسکلروز چندگانه) یک بیماری اختلال ایمنی است که سیستم ایمنی بدن به طور نادرست به بافت های سالم بدن واکنش نشان می دهد. این واکنش باعث التهاب و تخریب بافت های عصبی در سراسر بدن می شود و ممکن است منجر به علائم متنوعی شامل خستگی، ضعف عضلانی، مشکلات تعادل، مشکلات حافظه و تمرکز، اختلالات بینایی و مشکلات حرکتی شود.
علت علائم و درمان ام اس بسیار پیچیده است و به عوامل مختلفی مانند التهاب، اختلالات ایمنی، عوامل ژنتیکی و محیطی بستگی دارد. درمان ام اس معمولاً شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضد التشنج، داروهای اصلاح کننده سیستم ایمنی و در برخی موارد تغییرات در سبک زندگی و رژیم غذایی است.
تحقیقات نشان می دهد که چندین عامل می تواند در بروز این بیماری نقش داشته باشند. برخی از عوامل ممکن عبارتند از:
- عوامل ژنتیک: وجود سابقه خانوادگی با ام اس، افزایش خطر ابتلا را افزایش می دهد.
- عوامل محیطی: برخی از عوامل محیطی مانند عفونت های ویروسی، عفونت های باکتریایی، سابقه سیگار کشیدن، نقص ویتامین D و تماس با مواد شیمیایی ممکن است در بروز ام اس نقش داشته باشند.
- عوامل ایمنی: سیستم ایمنی بدن به طور نادرست به بافت های سالم بدن واکنش نشان می دهد و باعث التهاب و تخریب بافت های عصبی می شود. اما دقیقاً چرا این واکنش ایمنی رخ می دهد هنوز مشخص نیست.
علائم ام اس چیست؟
علائم ام اس می توانند متنوع باشند و به طور کلی شامل علائم عصبی و علائم جسمی می شوند. برخی از علائم رایج ام اس عبارتند از:
- خستگی و ضعف عمومی
- کاهش قدرت و کنترل عضلانی
- مشکلات تعادل و هماهنگی حرکتی
- سختی در حرکت و تغییرات در رفتار راه رفتن
- مشکلات در بینایی، از جمله دیدن از دست رفته، دوبین بینایی یا تاری دید
- مشکلات حافظه و تمرکز
- احساس سوزش، خزش یا درد در بخش های مختلف بدن
- مشکلات صحبت کردن یا بلعیدن
- تغییرات در حالت های مزاجی و افسردگی
- مشکلات در خوابیدن یا به خواب رفتن.
آیا ام اس درمان دارد و یا خطرناک است؟
بیماری ام اس به ندرت کشنده است، اگرچه مطالعات نشان داده‌اند که حداقل در کشورهای توسعه یافته، طول عمر افراد را حدود شش یا هفت سال کاهش می‌دهد. مطالعاتی که علل مرگ در میان افراد مبتلا به ام اس را بررسی کرده‌اند، عفونت‌های ریوی را به عنوان عامل اصلی مرگ بیش از حد در این جمعیت نشان داده‌اند.
ام اس یک بیماری مزمن است که در حال حاضر درمان کامل برای آن وجود ندارد. با این حال، تعدادی از درمان ها و داروها می توانند به کنترل علائم و کاهش فشار بر روی سیستم عصبی کمک کنند. درمان هایی مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، داروهای مهارکننده ایمون، داروهای مهارکننده اسپاسم عضلانی و درمان های مکمل مانند تغذیه مناسب و ورزش می توانند بهبود در علائم ام اس را به همراه داشته باشند. ام اس به طور معمول خطرناک نیست و برای بسیاری از افراد معتبر است. با این حال، در برخی از موارد، ام اس می تواند تا حدودی خطرناک باشد و علائم شدید و تشدید شده را به همراه داشته باشد. عوارض جانبی داروها و تشدید علائم می توانند نیز مشکلاتی را ایجاد کنند.
همچنین ام اس می تواند همراه با درد باشد. درد در ام اس ممکن است به دلیل التهاب و تحریک عصب ها و بافت های عصبی در بخش های مختلف بدن ایجاد شود. این درد ممکن است به صورت شدید و مزمن باشد و در برخی از افراد می تواند تا حدی تشدید شود. استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و سایر درمان ها می تواند به کاهش درد در ام اس کمک کند.
عوارض بیماری ام اس در مردان و زنان
عوارض بیماری ام اس می‌تواند شامل موارد زیر شوند:
- اضطراب
- اختلال عملکرد مثانه و روده
- افسردگی
- اسپاستیسیته عضلانی
- درد
- اختلال عملکرد جنسی
- مشکلات خواب
- تغییرات شناختی مانند فراموشی یا نوسانات خلقی
یک فرد ممکن است پس از عود به طور کامل بهبود یابد یا ممکن است پس از آن علائم طولانی مدت داشته باشد. در‌حالی‌که استفاده از داروهای اصلاح کننده بیماری (DMDs) باید تعداد عودهای فرد را کاهش دهد.
به گفته انجمن ملی ام اس، اگرچه ام اس گاهی اوقات می‌تواند یک بیماری ناتوان‌کننده باشد، اکثر افرادی که به آن مبتلا هستند به شدت ناتوان نمی‌شوند.
درصورت بروز هریک از علائم بهتر است با پزشک متخصص مشورت کنید تا با انجام آزمایشات اولیه، تشخیص صورت گیرد.
دیدگاه خود را بنویسید