پیشگیری و درمان تنبلی چشم

درمان تنبلی چشم به سه عامل بستگی دارد:

  1. سنی که در آن تنبلی‌ چشم به وجود آمده است.
  2. مدت‌زمانی که از ایجاد تنبلی‌ چشم گذشته است.
  3. زمان شروع درمان تنبلی چشم کودک.

به طور کلی، آگاهی والدین و همکاری آنها کلید موفقیت در درمان است. درمان تنبلی‌ چشم نیازمند همکاری بسیار زیاد والدین با متخصصان است. والدین باید بدانند که دوران کودکی تنها زمان دستیابی به درمان کامل است و در صورت از دست دادن آن، این فرصت برای همیشه از دست رفته است. همچنین والدین باید صبور باشند و انتظار بهبودی سریع را نداشته باشند. بعد از اینکه تشخیص قطعی این بیماری داده شد راه‌های مختلفی برای درمان وجود دارد:

  1. بستن چشم سالم

بهترین درمان تنبلی‌ چشم، بستن چشم سالم است تا چشم تنبل وادار به فعالیت شود و با تمرین دیدن، تنبلی آن برطرف شود. دوره زمانی بستن چشم در کودکان متفاوت و نسبتاً، طولانی است و از چند هفته تا چند ماه است که این دوره را متخصص تعیین می‌کند. مدت بستن چشم در طی روز را نیز متخصص تعیین می‌کند. با توجه به میزان تنبلی‌ چشم، مدت زمان بستن معمولاً، بین 2 ـ 6 ساعت در روز، متغیر است. هر چه میزان تنبلی بیشتر باشد، مدت زمان بستن چشم سالم بیشتر خواهد بود. تحقیقات نشان می‌دهد که بستن بیش از 6 ساعت، اثر مطلوبی بر چشم ندارد و علاوه بر کاهش میزان همکاری کودک، گاهی باعث تنبلی در چشم سالم نیز می‌شود، لذا والدین باید مطابق دستور متخصص عمل کنند و نباید سعی کنند که چشم سالم را بیشتر از زمانی که پزشک تشخیص داده است، بسته نگه دارند.   در طی مدت درمان نیز در فواصل مشخص، باید چشم ‌کودک را متخصص معاینه کند، زیرا ممکن است نیاز باشد که مدت زمان بستن تغییر داده شود. ضمناً، با توجه به نظر متخصص، می‌توان مدت بستن را در طی روز، به چند نوبت تقسیم کرد تا تحمل آن برای کودک راحت‌تر باشد. یادتان باشد که نحوه درمان و مدت زمان درمان هر کودک با کودک دیگر متفاوت است و فقط متخصص می‌تواند آن را تشخیص بدهد نه والدین کودک. لازم به ذکر است که با توجه به اینکه عود تنبلی‌ چشم در اکثر مواقع بدون علامت است، لذا مراجعه منظم به متخصص و رعایت دقیق دستورات وی پس از درمان، تا سن 10 سالگی ضروری است.

پیشگیری و درمان تنبلی چشموالدین گرامی، برای جلب همکاری کودک در بستن چشم به نکات زیر توجه کنید:
  • برای بستن چشم کودک، او را مجبور نکنید و از جملات و کلمات مثبت استفاده کنید.
  • برای تعیین زمان بستن و باز کردن چشم، از یک زمان‌سنج استفاده کنید تا از نظر کودک زمان‌سنج، موجودی بد تلقی می‌شود، نه والدین.
  • بازی کردن در هنگام بستن چشم، ضمن سرگرم کردن کودک و تحمل بستن چشم، دید نزدیک وی را نیز تحریک می‌کند و سبب تقویت اثر بستن چشم می‌شود، لذا این کار توصیه می‌شود. توجه کنید زمانی که چشم کودک بسته است، از بازی‌هایی پرهیز کنند که احتمال سقوط یا خطر برای کودک دارد (مثل بازی‌های دویدنی). همچنین آنچه در اینجا مهم است، حمایت ‌کردن از کودک است و حتی باید برای کاری که انجام می‌دهد، پاداشی نیز در نظر گرفته شود.
  • در زمان بستن چشم‌ها، کودک را به مهمانی یا به جایی نبرید که توجه اطرافیان یا دوستان به او جلب شود، زیرا باعث افزایش اضطراب کودک و کاهش همکاری او می‌شود و از ادامه درمان سر باز می‌زند.
  • چنانچه کودک به مهد می‌رود، با مربی او صحبت کنید تا در مهد با کودک رفتار مناسبی داشته باشد و سایر بچه‌ها نیز توجیه شوند. به این ترتیب، ساعات حضور کودک در مهد برای او به صورت عادی طی می‌شود؛ در غیر این صورت، در زمان حضور کودک در منزل، چشم او را ببندید.
  • برای کودکانی که سن بیشتری دارند، موضوع را به شکل ساده و قابل فهم توضیح دهید.
  • از پوشش‌های چشمی زیبا استفاده کنید.
  • بعضی از پوشش‌ها، پوست کودک را تحریک می‌کند. حساسیت پوستی کودک را با تدابیر زیر به حداقل برسانید:
  • از گاز استریل در زیر پوشش چشمی استفاده کنید، به طوری که وسیع‌تر از پوشش باشد.
  • از پوشش چشمی ضدحساسیت استفاده کنید.
  • با متخصص مشورت کنید.
  • یادتان باشد که پوشش چشمی را هیچ‌گاه روی عینک نبندید.
  1. استفاده از عینک

گاهی اوقات، برای کمک به درمان، از عینک استفاده می‌شود. استفاده از عینک باید طبق دستور متخصص برای درمان عیوب انکساری چشم باشد. گاهی اوقات، استفاده از عینک به مدت طولانی لازم است، چون از برگشت تنبلی‌ چشم جلوگیری می‌کند.

  1. عمل جراحی تنبلی چشم

اگر تنبلی‌ چشم بر اثر بیماری‌های مادرزادی، مانند پایین‌افتادگی پلک یا سایر عیوب ساختمانی، ایجاد شده باشد، بهترین درمان عمل جراحی است. در آب‌مروارید مادرزادی اگر عمل جراحی پس از تولد تا سه‌ماهگی و هر چه سریع‌تر انجام شود، نتیجه بهتری به دست خواهد آمد. اما پس از سه‌ماهگی، نتیجه جراحی چندان رضایت‌بخش نخواهد بود.

  1. انجام تمرینات چشمی

انجام تمریناتی مانند نقاشی‌ کردن، بازی با خط و نقطه، استفاده از بازی‌های کامپیوتری، پرتاب توپ به سوی هدف تعیین ‌شده، کتاب‌ خواندن، خمیر‌بازی، و بریدن اشکال، در کنار سایر روش‌های درمانی، می‌تواند بر بهبود دید کودک اثر بگذارد و درمان آن را تسریع کند. ادامه مطلب ... منبع : kmtmed.com